Zaraki zebrał na placu treningowym wszystkich członków swojej dywizji po czym oznajmił im głośno:
-Słuchajcie wszyscy! Postanowiłem sprawdzić jak dobra jest moja dywizja na własnej skórze,więc wszyscy będziecie walczyć przeciwko mnie.Nie obchodzi mnie to czy będziecie walczyli podjazdowo czy rzucicie się na mnie całą  dywizją jednocześnie.Jedno jest pewne nie odpuszczę wam tak szybko i tego samego oczekuję od moich ludzi.
Zaraki wyszczerzył się i z obłędem w oczach jednym pewnym ruchem obnażył ostrze swojego Zanpaktou.Zmierzył wzrokiem członków dywizji i po chwili rozległ się szaleńczy śmiech.
Shinigami ruszyli pędem na Kapitana otaczając go nie dając mu możliwości przebicia się w celu swobodniejszego ataku.Zaraki pełen radości z uśmiechem odpierał kolejne miecze spadające na niego aż iskry szły.
Jeden cios prawie doszedł celu co zaskoczyło kapitana,ale jednocześnie dało mu to więcej przyjemności.Spostrzegł znajome ostrze po czym powiedział:
-No Ikkaku nieźle, nie bez powodu jesteś moim trzecim oficerem.
Walka jeszcze długo się ciągnęła,Haori Zarakiego było postrzępione i ledwo wisiało mu na ramionach.Z kilkudziesięciu mężczyzn, na nogach zostali tylko Zaraki i Ikkaku.Obaj płonęli duchem walki i żaden za nic nie chciał odpuścić. Zaraki zamachnął się i połamał włócznię Madarame.
-Dobrze, koniec na dzisiaj wam wystarczy cieszę się że walczyliście do końca i jestem dumny z tego że mogę być waszym kapitanem.
Kenpachi spojrzał na Ikkaku po czym obrócił się i odszedł w kierunku swojej kwatery.